کد مطلب:211356 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109
آداب معاشرت
فرمود ای اصحاب من بر شما باد كه از معاشرت با ملوك و سلاطین پرهیز كنید از مصاحبت فرزندان دنیا كه جز دنیا نظری ندارند دوری نمائید این گونه معاشرت ها دین را می برد و نفاق می آورد این عشرت ها دردی است كه دواء ندارد مرض پستی می آورد كه معالجه نمی شود - نتیجه اش قساوت قلب است از طرفی - محو كردن صفت خضوع و خشوع است از طرف دیگر.
فرمود بر تو باد از معاشرت با اعیان و اشراف مردم كه آنها توقع بیشتر دارند و كمك
[ صفحه 174]
كمتر می كنند حتی از مردم متوسط هم دوری كن آن مردمی كه معادن جواهر دست آنها است بپرهیز از مصاحبت كسانی كه كلید گنجهای دنیا به دست آنها است چه تو را هم متهم می سازند و دشمن می دارند.
فرمود معاشرت با این طوایف حزن و الم تو را می افزاید و گرهی از كار تو نمی گشاید از غضب تو شفاء نمی دهد نعم الهی را در نظر تو كوچك می نماید شكر نعمت را كم می كند - اما اگر به طبقه پائین تر از خود نگریستی بسیار شاكر می گردی و بر خود واجب می دانی كه به آنها كمك كنی بخشنده و مهربان گردی این است نتیجه معاشرت با بزرگان و با زیردستان.
این درسی كه امام ششم علیه السلام درباره آداب معاشرت فرمود سعادت دین و دنیا را دربر دارد زیرا رفتن به خانه اشراف و اعیان و متمكنین و ثروتمندان آدمی را غمگین می سازد كه چرا مانند آنها خانه مجلل و اسباب تجمل و سلاح زندگی و رفاه و سیال ندارد و لذا غم بر غمش می افزاید و موجب حقد و حسد و تهمت و افتراء و غم و غصه و ناراحتی ها می شود.
اما اگر به خانه فقرا رفت روح فضیلت اخلاقی او قوت می گیرد - جود و بخشش و مهربانی و عواطف او تشدید می شود زیرا جامه آنها را بی ارزش تر از جامه خود می بیند و خانه آنها را تنگ تر و محقرتر و بی تجمل تر از خانه خود لذا راضی می شود و سجایایش قوت می گیرد و همیشه شاكر و راضی و متنعم خواهد بود زیرا همین صله رحم یا حمایت از فقرا و مستمندان شكر نعمت است كه بر نعمت او می افزاید ولی به عكس وقتی به خانه اشراف رفت خانه آنها و فرش و مركب و زندگی آنها را از زندگی خود بهتر و رنگین تر دید ناراحتی های روزافزون او را احاطه می كند و چه بسیار می شود كه از حدود خود تجاوز كرده به قهر و غلبه قانون مجازات می رسد.
فرمود بر تو باد از معاشرت با اعیان و اشراف مردم كه آنها توقع بیشتر دارند و كمك
[ صفحه 174]
كمتر می كنند حتی از مردم متوسط هم دوری كن آن مردمی كه معادن جواهر دست آنها است بپرهیز از مصاحبت كسانی كه كلید گنجهای دنیا به دست آنها است چه تو را هم متهم می سازند و دشمن می دارند.
فرمود معاشرت با این طوایف حزن و الم تو را می افزاید و گرهی از كار تو نمی گشاید از غضب تو شفاء نمی دهد نعم الهی را در نظر تو كوچك می نماید شكر نعمت را كم می كند - اما اگر به طبقه پائین تر از خود نگریستی بسیار شاكر می گردی و بر خود واجب می دانی كه به آنها كمك كنی بخشنده و مهربان گردی این است نتیجه معاشرت با بزرگان و با زیردستان.
این درسی كه امام ششم علیه السلام درباره آداب معاشرت فرمود سعادت دین و دنیا را دربر دارد زیرا رفتن به خانه اشراف و اعیان و متمكنین و ثروتمندان آدمی را غمگین می سازد كه چرا مانند آنها خانه مجلل و اسباب تجمل و سلاح زندگی و رفاه و سیال ندارد و لذا غم بر غمش می افزاید و موجب حقد و حسد و تهمت و افتراء و غم و غصه و ناراحتی ها می شود.
اما اگر به خانه فقرا رفت روح فضیلت اخلاقی او قوت می گیرد - جود و بخشش و مهربانی و عواطف او تشدید می شود زیرا جامه آنها را بی ارزش تر از جامه خود می بیند و خانه آنها را تنگ تر و محقرتر و بی تجمل تر از خانه خود لذا راضی می شود و سجایایش قوت می گیرد و همیشه شاكر و راضی و متنعم خواهد بود زیرا همین صله رحم یا حمایت از فقرا و مستمندان شكر نعمت است كه بر نعمت او می افزاید ولی به عكس وقتی به خانه اشراف رفت خانه آنها و فرش و مركب و زندگی آنها را از زندگی خود بهتر و رنگین تر دید ناراحتی های روزافزون او را احاطه می كند و چه بسیار می شود كه از حدود خود تجاوز كرده به قهر و غلبه قانون مجازات می رسد.